چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی
چه شد که شیوه بیگا نگی رها کردی
به قهر رفتن و جور و جفا شعار تو بود
چه شد که بر سر مهر آمدی وفا کردی
منم که جور و جفا دیدم و وفا کردم
توئی که مهر و وفا دیدی و جفا کردی
بیا که با همه نامهربانیت ای ماه
خوش آمدی و گل آوردی و صفا کردی
بیا که چشم تو تا شرم و ناز دارد کس
منت به یک نگه آهوانه می بخشم
نپرسد از تو که این ماجرا چرا کردی
هر آنچه ای ختنی خط من خطا کردی
اگر چه کار جهان بر مراد ما نشود
بیا که کار جهان بر مراد ما کردی
هزار درد فرستا دیم به جان لیکن
چو آمدی همه آن دردها دوا کردی
کلید گنج آرزوهای محمود توئی
بیا که پادشه ملک دل گدا کردی
چه شد که بار دگر یاد آشنا کردی