منم سرگشته ی حیرانت ای دوسـت

منم سرگشته ی حیرانت ای دوسـت

کنم یک باره جان قربانت ای دوست

ولی لا ساز شـــــــوق وصــل کویت

دهم سر بر سر پیمانــــت ای دوست

دلی دارم در آتـــــــش خــــانه کرده

میان شعــــــله ها کاشــــــانه کــرده

دلی دارم که از شـــــــوق وصـالت

وجودم را ز غـــــم ویـــــرانه کرده

من آن آواره ی بشکــــــسته حالم

زهجـــــرانت فتاد رو بر زبـــــــا نم

منم آن مرغ سرگردان و تنـــــــــها

پریشان گشته شد یک بـــــاره حالم

ز درد ســــر بر ســــر سجاده کردم

دعــــــــایی بر آن دلـــــــداده کردم

ز حسرت ساغرچشمانت ای دوست

لبانت یک ســـــــــره از بــاده کردم

دلـــــا تا کــــــــی اســـــیر یاد یاری

زهجــــــــر یار تا کـــــــی داغداری

بگو تاکـــــــــی ز شوق روی لیــــلی

چو مجنــــــون پریشـــــان روزگاری

پریشانــــــم پریشـــــــان روزگــــارم

من آن سرگشــــــــته ی هجــر نگارم

کنون عمریســـــت با اممـــــید وصلت

درون سیــــــــنه آســـــــــایش نـــدارم

زهجـــــــرت روز و شــب فریاد دارم

دلــــــی دارم دلـــــی ناشـــــــــاد دارم

درون کوهســـــــــار سیـــــــنه ی خود

هزاران کشته چون فرهـــــــــــاد دارم

چرا ای نازنینـــــــم بی وفـــــــــایی؟!

دما دم با دل من در جفــــــــایـــــــی

چرا آشفـــــــته کردی روزگــــــــارم

عزیزم دارد این دل هم خــــــــــدایی...

عزیزم دارد این دل هم خــــــــــدایی...

عزیزم دارد این دل هم خــــــــــدایی...