یا که به راه آرم این صید دل رمیده را

یا که به راه آرم این صید دل رمیده را

یا به رهت سپارم این جان به لب رسیده را

یا ز لبت کنم طلب قیمت خون خویشتن

یا به تو واگذارم این جسم به خون تپیده را

شبنم اشک من شود برگ‌ نشین ز ناز تو

خاک ‌نشین چرا کنی عاشق نازدیده را ؟

چهره به زر کشیده‌ام، بهر تو زر خریده‌ام

محمود به هیچ ‌کس مده بنده‌ی زر خریده را

گر ز نظر نهان شوم چون تو به ره گذر کنی

کی ز نظر نهان کنم، اشک به ره چکیده را؟

گر دو جهان هوس بود، بی‌تو چه دسترس بود؟

ایل گولی گر قفس بود، محمود پر بریده  را

جز دل و جان چه آورم بر سر ره؟ چو بنگرم

ترک کمین گشاده و شوخ کمان کشیده را

خیز، بهار خون‌جگر! جانب بوستان گذر

تا ز هزار بشنوی قصه‌ی ناشنیده را